Foto: HH/Jeff Blackler
In het hart van de stad Londen staat al eeuwen een klein Nederlands kerkje. Tussen al het bancaire geweld is daar één predikant waar zakenlieden terecht kunnen met al hun levensvragen. Soms gaat dat onder genot van een biertje en daar zouden kerken in Nederland nog wat van kunnen leren.
‘Ze werken gigantisch hard en willen graag langskomen voor een moment van bezinning. Maar dan wel strak gepland’, vertelt predikant Joost Röselaers over zijn consulten met Londense bankiers. ‘Dan gaan de telefoons uit en gaan we een uur met elkaar in gesprek. Hoe vaak ze terugkomen verschilt, na de Brexit wilden veel mensen langskomen om te bespreken of ze wel of niet in Londen moesten blijven.’
Biertje erbij
Veel gesprekken gaan over de balans tussen gezin en werk. ‘Ik weet niets van de financiële wereld af, ze hoeven zich bij mij dus niet anders voor te doen. Ik ben belangeloos’, zegt Röselaers. ‘Vaak praten mensen makkelijker in de pub. Na een biertje of twee durven ze dieper te gaan. Met sommige jonge bankiers heb ik een eetgroep.’
Het is een hard leven, merkt Röselaers. ‘Vaak hebben ze de meeste moeite met de weekenden. Dan zijn ze alleen, want tijd om vrienden te maken hebben ze niet. De sector is duidelijk nog niet wat het moet zijn.’
Religie in Nederland
Anders dan in Nederland, speelt de kerk in Engeland nog een wezenlijke rol. ‘Ik ben drie jaar geleden verhuisd van Amsterdam naar Londen en ik moest er echt aan wennen dat ik als predikant werd betrokken bij de politiek en bij de samenleving’, vertelt Röselaers. ‘Mensen willen horen hoe ik over zaken denk.’
Duizenden Nederlandse kerken moeten de komende jaren de deuren sluiten, en dat hebben ze voor een groot deel aan zichzelf te danken, meent Röselaers. ‘Ze richten zich veel te veel op hun eigen groep. Het is een gemiste kans voor de kerk, maar ook voor de samenleving als geheel, voor de samenhorigheid.’
Weg met de rituelen
Vanaf januari is Röselaers weer werkzaam in Nederland. ‘Ik hoop de ervaring die ik in Londen heb opgedaan ook hier te kunnen toepassen. De behoefte aan spiritualiteit is enorm, alleen het aanbod van de kerken sluit daar niet op aan. De dienst op zondag, de rituelen, die spreken mensen niet aan. Ik hoop nieuwe vormen in de praktijk te kunnen brengen. Meer op aanvraag, meer rondom samen eten en af en toe de pub in.’